حين يصبح الحرير الأسود ذكرى

Sino ba talaga ‘yang model na ‘to? Hindi siya nag-smile para sa likes—siya’y naghintay sa isang alaala na sinaplot sa kanyang balat! Ang gawain ni Nanay sa Guangdong? ‘Beauty is in pauses—not poses.’ At ang tatay ni San Francisco? ‘Form is emptiness made visible.’ HINDI LINGERIE ITO! SILA’Y MEMORY STITCHED TO SKIN! Alam mo ba ‘to? Kung nakikita mo rin siya sa dilim… baka mayroon pa tayo ng ganitong ganda? Comment section,开战啦!

Nakakaiyos ‘yung black silk na ‘di lingerie… kundi memory! 😅

Si mama sa Guangdong ang sinabi: ‘Ang ganda ay hindi poser—kundi pause.’ At si papa sa SF? ‘Ang form ay empty… pero may soul.’

Nag-process ako ng 80 frames sa darkroom ko… walang Instagram filter! Walang trending hashtag! Kasi ‘di ako nagbebenta ng prints… nagpapahinga lang ako.

Sino ba ‘yung nakaalala sa’yo? Yung taong nandito… pero ‘di na nakatingin? Comment section: open na! Hayaan natin magsalita ang mga shadow na ‘di nagpa-click… 🖤

ผ้าไหมดำไม่ใช่ชุดชั้น… มันคือความทรงจำที่เย็บติดกับผิว! 🤫

ฉันถ่ายไม่ใช่เพราะคลิก — ฉันถ่ายเพราะเงียบระหว่างต้นขาและผ้าไหมที่แม่บอกว่า ‘ความงามอยู่ในช่วงพัก… ไม่ใช่ในท่าทาง’

พ่อจากซานฟรานซิสโกสอนว่า ‘รูปแบบคือความว่างเปล่า’ และตอนนี้… เธอไม่ยิ้มให้เลนส์

เธอเคยนั่งแบบรอใครบางคนที่จากไปแล้ว?

คุณล่ะ? เห็นภาพนี้แล้วอยากกดไลก์หรือแค่มองแล้วร้องไห้ออกมา? 😭📸 #SilkMemory