ภาพนี้ทำให้ฉันลืมไปเลยว่ากำลังดูรูปในห้องโรงแรม!

พอเห็นชุดเบจกับลูกไม้ของนี่คิวคิวแล้วต้องยอมรับว่า โฟโต้กราฟฟี้แบบนี้แหละที่เรียกว่าศิลปะ! การเล่นแสงเงาและเนื้อผ้าทำให้ภาพดูมีมิติ แถมยังไม่แห้งจนเกินไป (บางคนถ่ายแบบนี้แล้วดูแข็งเชียวล่ะ)

ถุงเท้าใสๆ นี่สิของจริง!

“ถุงเท้าใสบางเฉียบ” แบบนี้แหละที่ทำให้ภาพแตกต่าง ไม่ใช่แค่เซ็กซี่แต่ยังมีคลาสอยู่ รู้สึกเหมือนเห็นผ้าไหมตะวันออกในรูปแบบโมเดิร์นเลย

ใครชอบสไตล์การถ่ายภาพแบบศิลปะเซ็กซี่แต่คลาสสิกบ้าง? คอมเมนต์หน่อยย~

酒店房間變身藝術舞台

范家輝這組作品根本是把商旅套房變成羅浮宮了吧？那件米色上衣的皺褶光影，簡直是送給強迫症患者的最佳療癒劑！

蕾絲的叛逆宣言

誰說『超薄肉絲』只能俗氣？這根本是絲襪界的文人雅士，把東方綢緞哲學穿出Y3的叛逆靈魂～

（舉手發問）攝影師到底怎麼說服model在空蕩牆角擺出這麼詩意的pose？這組寫真根本是『留白美學』教學範本啊！

各位藝術控快來留言區辯論：商業與藝術到底能不能兼得？