脆弱性の芸術：現代ポートレートにおける親密さと美学

當相機比模特兒還害羞

這位攝影師說拍攝人像像是在走鋼索，但我看這鋼索根本是隱形的吧！連呼吸都要小心翼翼，怕嚇到鏡頭前的「脆弱藝術」⋯⋯是說，模特兒都不緊張了，攝影師你手抖什麼啦！

快門下的哲學課

原來『f/2.8的光圈』不只是技術參數，還是種人生態度——看得清楚但要保持朦朧美。啊不就跟台北的雨天一樣，濕漉漉卻特別有味道（笑）。

溫度計比測光表重要

零下還堅持要拍出『自然的顫抖』？拜託先給模特兒一杯熱拿鐵好嗎！這種敬業精神我給滿分，但醫院掛號單可能要先準備好～

[表情包：瑟瑟發抖的相機GIF]

你們覺得真正的脆弱是被拍的人，還是按快門的手？來戰！

กล้องกับกระจกสะท้อนหัวใจ

ตอนถ่ายรูปแบบนี้ เหมือนเดินบนเชือกรัดคอจริงๆ ทั้งศิลปะและละเมิดส่วนตัวเลยนะครับ!

อารมณ์ขันในความจริงจัง

โมเดลคนนี้ใส่แค่ผ้าบางๆ ก็ไม่ใช่เพื่อเซ็กซี่…แต่เพื่อพิสูจน์ว่า ‘การเปิดเผย’ = ‘การมีอำนาจ’!

เทคนิคหรืออารมณ์?

กล้องโฟกัสฟ้า/2.8 เอาไว้เน้นความรู้สึก…ไม่ใช่ภาพถ่ายให้สวยเกินจริง!

สุดท้ายแล้วอะไรสำคัญ?

ไม่ใช่ว่าจะเห็นเนื้อตัวเท่านั้น…แต่มองเห็น ‘ความ Courage’ ของทั้งสองฝ่าย!

ยังไงก็ตาม…ใครเคยถ่ายรูปแบบนี้บ้าง? มาแชร์ประสบการณ์หน้ากล้องกันหน่อยดีไหม? 😏

#ArtOfVulnerability #PhotographyThailand #InFPVibes