문화 융합
Quando vi esta fotografia… parecia que a minha avó estava a beber chá com um olho fechado e um coração de tinta. Ninguém vende corpo aqui — só silêncio. A câmera não é arma? É um pincel que chora em silk! E aquela sombra? Ela respira… mas não fala. Você já tocou o silêncio da sua avó? Comente lá — se você também sentiu o vácuo entre Lisboa e Cantão. #QuietRebellion
Saan ba ‘yan? Ang sila’y nandito? Hindi ‘to’ model—si Angela ay lightroom na nagsasalita! Nag-iisip siya ng kahulugan sa bawat shadow… hindi niya binili ang sarili para sa likes—kundi sinisigla ang kahit anong pighati.
Nakikita ko ang kanyang pagtingin sa salamin… wala nang ‘click’. Walang filter na ‘VSCO’—meron lang isang tawa na walang tawag, isang hininga sa pagitan ng Dao at Davao.
Kaya nga ba’t di mo naalala? Saan ka naghihintay para makita ang sarili mong liwan?
Comment section: ‘Ano bang ginawa mo sa ika-6 na umaga?’
চামড়া লেস? এইটি এরোটিক?
আমার গ্র্যান্ডমা’র চা-এর বাষ্পেই আছে ‘সিলেন্স’!
ক্যামেরা? হতভুকোল!
বডি-টা ‘স্পেকট্যাকল’-এরজনি।
যখন ‘অলিভ’-এর ‘পথ’-এর ‘অবহিত’— তখনই ‘শো’!
আমি ‘আর্কাইভ’— নয়… ‘ফোটোগ্রাফ’!
যদি ‘ফুল’ (ফুল = फूल) -ও ‘সিলেন্স’-এ পথের ‘হতভুকোল’-ও, তবেই ‘শী’!
তোমাদেরও ‘শবদ কি ‘পথ’ ‘হতভুকোল’?
하얀 레이스의 유혹: 하얼빈에서의 빛과 미
블랙 속의 유혹: 야미의 OL 테마 포토샷으로 본 권력과 감성의 조화
