เงาสงบแห่งผิวและเงา

Quando vi esta fotografia… parecia que a minha avó estava a beber chá com um olho fechado e um coração de tinta. Ninguém vende corpo aqui — só silêncio. A câmera não é arma? É um pincel que chora em silk! E aquela sombra? Ela respira… mas não fala. Você já tocou o silêncio da sua avó? Comente lá — se você também sentiu o vácuo entre Lisboa e Cantão. #QuietRebellion

Saan ba ‘yan? Ang sila’y nandito? Hindi ‘to’ model—si Angela ay lightroom na nagsasalita! Nag-iisip siya ng kahulugan sa bawat shadow… hindi niya binili ang sarili para sa likes—kundi sinisigla ang kahit anong pighati.

Nakikita ko ang kanyang pagtingin sa salamin… wala nang ‘click’. Walang filter na ‘VSCO’—meron lang isang tawa na walang tawag, isang hininga sa pagitan ng Dao at Davao.

Kaya nga ba’t di mo naalala? Saan ka naghihintay para makita ang sarili mong liwan?

Comment section: ‘Ano bang ginawa mo sa ika-6 na umaga?’