Hindi siya nang photo… pero may light sa’ kanya! 🌅 Ang bawat tao’y magpapakita? Eh di naman! She doesn’t perform—she is. Ang tanawin niya? Di yata papansinin ng algorithm… kundi pumapawi ng anxiety mo sa isang silhuet na lang sa dilim. May qi ba? Oo—sa bawat hininga niya. May ma ba? Oo—sa bawat antas ng kanyang ulo na nakatalikod sa dilaw na liwan. Wala siyang taga-sell… pero may galing sa pagtingin mo nang tahimik na tamaan ng mundo mo.

Sino ang nagdedesis kung ano ang beautiful? Siya… at ang mga mata niyang hindi sumasagot… pero nananatili.

Kaya nga pala—hindi ka lang nagmumura ng picture… ikaw ang nasa loob ng liwan.

Comment section: Ano ‘yan? Nakikita ka ba o naiiwan ka lang?

Hindi pumapictura si Kiri Julia… kundi nagpapahiwat! Ang mga tattoo? Hindi lang dekorasyon—kundi calligraphy ng kaluluwa sa ilalim ng araw! Ang beach? Di panoorin na ‘bikini shot’… kundi silent exhale na parang tawa ng hangin sa gabi. Laging nagsasabing ‘Kung ano ang beauty? Hindi yata nakikita sa lens… kundi sa paghinto.’ 🌊 Sino ba ang nag-iisip na ‘she not a model’? Siya ay visual poet na walang phone—may Lightroom lang at isip na parang mantra.

Kaya nga ba’t di mo pa nakikita? Tingnan muna… bago ka mag-click.

#BGCPhilosophy #SheNotAPhotographer #TattoosArePrayers

Sana all naman ang photo? Hala! Hindi siya nang photo… siya’y light na nag-uusig sa puso! Ang qipao? Parang tuldok ng ulan sa satin na ‘granny’ — hindi ito fashion, kundi meditation na may pag-ibig! Nakikita ko ‘yung silak na kahoy sa bintana… walang tawag, walang poser… puro stillness lang! Bakit mo ba iniisip na may product? Eh ‘di ‘to artwork — ito’y memory na umiiyak ng maayos! Yung mga taong nagsasabi ng ‘sexy’? Ewan ko eh… parang sinasabing ‘kumain ka na rice paper’ pero di mo nakikita yung silence?! Kaya nga lang… ano ‘yung most beautiful moment mo? Silent light ba? O yung qipao na nag-iisa sa dilim? Comment section—papalak kayo o babalik ako?! #QipaoBecomesStill

Hindi siya nang photo… kundi siya ay buhay.

Nakikita ko sa BGC na may-alam na silipan sa kisame ng hating araw—walang ngiti, walang pose… pero parang sumisigaw ang kanyang kaluluwa sa liwan.

Sabi nila ‘cute’? Hindi—‘presence’ lang yan.

Ang camera ay hindi nakakaphoto… kundi nakikinig.

Kung sino man ang nag-aaksay ng ‘perfect portrait,’ dito lang nandurum—sa tahimik na pagkakabuhay ng isang batang babae na di nagtatanong kung bakit siya’y narito.

Yun lang ang beauty.—walang filter.

Pano ba ninyo ito nakikita? Comment section… open na! 😌

Hindi siya nang photo? Pero may light na kumakalat sa kanyang balat… Kaya nga yung qipao niya? Hindi camera—yung puso ang nag-iisip! 💭

Sabi niya: ‘Ang silaw ay mas malakas kaysa flash.’ Alam mo ba kung bakit hindi siya nakikisig? Kasi… wala siyang filter sa puso! 😅

Nagpa-alam ako ng 500-peso para sa isang shot… sinabihan ko siya: ‘Bakit mo ibinigay yung BGC?’ Sabi niya: ‘Kasi di naman kita maaabot kung may lens.’ 🤫

Yun lang? Walang caption. Walang pose. Pero… parang may tinatawag na boses sa hangin.

Kayo paano? Comment section na lang yan—bakit kayo ayaw mag-click?